Fluorhoudende schuimen waren sinds de jaren ‘60 de standaard in brandbestrijding. De fluorhoudende ketens lieten hierbij toe een sterk en stabiel blusschuim op te bouwen.

De fluorketens zorgden voor een goede vloeibaarheid van het schuim, wat een snelle knockdown tot gevolg had. Ook de opname van brandstof in het schuim werd door de fluorketens beperkt, waardoor het schuimdeken goed behouden bleef en niet snel afbrandde. Dit laatste betekende ook dat de opbrengwijze van het schuim niet zo kritisch was, waardoor grote worplengtes of het opbrengen met klassieke straalpijpen mogelijk was.

Hoewel deze fluorcomponenten een zegen waren voor de werking van het blusschuim, bleken ze moeilijk biodegradeerbaar. Ze breken slecht af in het milieu en blijven er langdurig in aanwezig, waardoor we over persistente producten spreken.

Er zijn ook aanwijzingen dat deze producten verschillende nadelige gezondheidseffecten hebben.