In deze vaste rubriek van Veiligheidsnieuws kan je telkens een artikel lezen waaruit je lessen kan trekken om het aantal arbeidsongevallen te doen dalen. De niet-ernstige arbeidsongevallen worden niet individueel door TWW opgevolgd, en leiden niet altijd tot de beste maatregelen om herhaling te voorkomen. In dit artikel willen we het belang aantonen om ook de minder ernstige arbeidsongevallen die echter wel frequent voorkomen, aan een grondig onderzoek te onderwerpen, en alle mogelijke preventiemaatregelen te implementeren om herhaling tegen te gaan.
Wanneer een ernstig arbeidsongeval gebeurt, is het meestal alle hens aan dek om snel de juiste maatregelen te nemen. Zeker omdat het omstandig verslag binnen zeer korte termijn formeel aan TWW overgemaakt moet worden. Bijkomend weten we dat TWW systematisch controleert of de maatregelen, waarvoor de werkgever zich in deel 2 heeft geëngageerd, effectief wel en tijdig uitgevoerd worden.
Zo worden heel vaak val-en struikelongevallen niet verder onderzocht. Ze worden beschouwd als moeilijk te voorkomen: iedereen kan toch wel eens vallen of struikelen. Eventuele actiepunten gaan vaak niet verder dan extra aandacht hebben voor orde en netheid.
Wat het nog moeilijker maakt, is als die ongevallen zich afspelen op plaatsen waar je als werkgever weinig of geen invloed hebt. Bij het Wit-Gele Kruis van Antwerpen zijn dagelijks gemiddeld zo’n 550 verpleegkundigen op pad. Wetende dat een voltijds thuisverpleegkundige gemiddeld 27 à 28 patiënten per dag bezoekt, wil dit zeggen dat de verpleegkundige zich elke dag bijna dertig keer op een terrein begeeft waar de verpleegkundige zelf noch de werkgever veel invloed op heeft. Vanzelfsprekend wordt in die omstandigheden al eens gestruikeld over een dorpeltje of gevallen over een stukje dubbel liggend tapijt. Heel vaak beperkt het onderzoek van dat type ongevallen zich tot “kan gebeuren”, “pech gehad” of in het beste geval “extra aandacht voor orde en netheid”.
